Le Billare

IÑAKI eta GOTZON MENDIBIL HELENA MENDIA

Bazeraman Iñakik bolada bat mendi batzuk egin nahian, eta horietaz planak agertzen; eta ni mendi irteera egiteko inspirazio faltan nengoenez, bere aukeran utzi nuen mendia. Gainera, gauza berriak saiatzea beharrezkoa da. Le Billare zen zerrendan zeudenetatik egokiena egun baterako plana egiteko, beraz horixe aukeratu genuen.

Eguna iritsi da, eta, irteera honetarako Elena ere animatu zaigu (badu gurekin eskarmentatzeko garaia, baina, dirudienez ez du ikasten). Geratu bezala, igande goizeko 7:00 etan, Iñaki pasako da gure bila. Berari tokatzen zaio gaur autoa eramatea. Ez dago gaizki: ideia, plana, autoa, dena bere kontu. Gaur buruhausterik gabe disfrutatzera.

Hamar gutxitan jotzen du jada gure etxeko txirrina. Karrikako festak direla eta ez omen diote lorik egiten utzi, eta nazkatuta altxa da. Hiruz pa lau alditan jo omen dute "La BOMBA (movimiento sexi)", modako abestia, gauean zehar.

Igoeraz galdetzen diogunean Anguloren liburutatik informatu dela dio, eta nahikoa omen dauka ibilbideari buruz. Ez omen da luzea, lau orduko igoera. Horrela ikusita bale, ea eguraldia portatzen den, iragarpenak ez dira garbiak, edozer gauza egin dezake, eguzkia, hodeiak eta euria, denak batera erakutsi zizkigun atzo eguraldiko gizonak.

Bidaia problemarik gabe egin ondoren, Oloron pasa eta segituan Lescunera iristen gara. Benetan paraje zoragarria. Herriak ez du ezer berezirik, pobrea, baina ingurua eta paisaia aparta dira. Natura portatzen da zenbait lekutan.

Bailara hau beti goitik begiratuta ikusi nuen, Anie, Mahaia eta Petretxematik, baina ez nuen uste behetik honelako ikuskizuna eskainiko zigunik. Goizeko bederatziak dira, eta autoa asfaltatutako bidea bukatzerakoan utzi dugu, Labarrere lekuan, 1085 m-tan. Ez gara bakarrak, abuztua denez badago mugimendua gaur mendian.

Arana berebil pistatik jarraituz, ibaia gurutzatu eta segituan aldapa hasieran gaude. Eguzkiak inkordiatu nahi gaitu, baina basoan gaudenez lehenengo ordu erdia lasaia izan da. Lasaia eguzkia dela eta, ze, aldapak adierazten du zer nolako igoera datorren.

Basoa bukatu da, eta gure aurrean artzain borda batzuk bistan daudela Iñakik ezkerretara hartzen du (1.450m). Angulok horrela omen dio. Bai, kairn bat badago, baina neure lepoak ez dit ematen gora lasai begiratzeko aukerarik.

Ez dut biderik sumatzen, tarteka beste kairnen bat, baina kriston aldapa, besterik ez. Pedriza ez bada, belarra. Ez dakit zer nahiago dudan. Hobe gorantz ez begiratzea. Tarteka ordularia begiratzen dut. Bi ordu daramazkigu goiak leku berean jarraitzen duelarik. Batzutan bidea badagoela dirudi. Bestetan desagertzen da bota azpian.

Gorantz mendiaren mendebaletik ari garela Anie bizkarrean daukagu. Bidean gora goaz baina azken ordubete honetan ez da paisaia aldatu, zerbait aurreratzen ari ote gara??? Beno, orain ingurua bai ezberdina deja, bazen garaia, 2.000m-ko altuera pasa dugu, baina aldapak ez du amorerik ematen.

Orain dela hamabost egun Vignemalen egon ginen Elena eta biok, eta ez zitzaidan horren gogorra iruditu. Agian ez daukat eguna edo ez dakit zer demontre gertatzen den, beste gauzen artean bururapen bat datorkit: "Mira, sabes lo que te digo, Angulo, que te metas esta cuesta por el.... ....".

Hiru ordu t'erdi eta azkenean goiko aristan. Putreak eta beleak hemen bai gustura. Gailurra benetan selektiboa, hegan egiten zoazela dirudi, egia esateko, neure gustuko parajea, leku hauetan ez dago bertigoarentzako lekurik.

Lau ordutik behera izan da igoera azkenean, Iñakik ziona, ez da ibilaldi luzea aukeratutakoa. Goitik ikusita, nabarmena da ez daukala beste igoera egokiagorik, aristaren integrala serioa da. Eguzkia ez dabil indartsu, hodei batzuk tarteka estaltzen dute urdin gunea, gure mesederako.

Gailurrean gaudenez, betiko komeria, inguruko mendi tontorren izenak errepikatzea. Gaur ez da batere zaila, bisibilitate eskasa dagoenez, ez dira urrutikoak ageri, beraz, segituan amaitzen da gure ekitaldia. Argazkiak atera, jan, edan, siestatxoa ere ia egin dugu, baina ordubiak dira eta ekin beharko diogu jaisteari. Ekin bai, joder, lehen igotakoa orain jaistea, leku berberetik. Aldapan gora arnas faltan, baina aldapan behera belaunak eta izterrak jo eta ke lanean. Egun eta momentu hauetan planteatzen dut mendizaletasunaren komeria; kirola, masokismoa edota beste zerbait den. Harri txikiko pedriza segituan bukatzen da eta bere ordez harri handia edo belardi txirristalaporra. Ez du erremediorik, bihar agujetak, seguru.

Bi ordu t'erditan autoan gaude, ez dakit zer dien Angulok eta ez dut jakin nahi, hurrengo mendiak aukeratzerakoan arreta handiagoa ipini beharko dut. Egia esateko, polita, oso paisaia polita, baina gaur ez nuen horrela igo eta jaisteko grinarik.

Angulo jauna, hurrengo batean zure aholkua jarraitu baino lehen, hobeto pentsatuko dut. Abuztuaren 14 eta 15ean, Lescun herritxoko festak omen dira. Ez gara geratuko, bihar lanera joatea tokatzen zait eta, beste batean beharko.

Hausnarketa:
Igoera guztiak ez dira berdinak. Gogorrak batzuk eta gogorragoak besteak. Nazkagarriak ere badaude, eta hauen artean badauzkat katalogatutako batzuk. Billarekoa hemendik aurrera horien artean egongo da, Atxer Gaztelukoarekin batera.

Konturatu naiz histori hau beltz xamarra irten zaidala, ea hurrengo kontakizuna baikorragoa irteten zaidan.